رواية رائعة بقلم مريم من السادسة عشر الي الواحد وعشرون

اصلى كنت بفطر وبشرب قهوة ومؤمن قالى انه رايح شقته هيغير هدومه وهيجى تانى كنت مستنيه يعنى
هنا 
امممممم طيب لو عوزت حاجة بقى انا فوق عند مامتى فى اوضتها ماشى
مكاوى واخيرا نظر لها 
هى فاقت
هنا باابتسامة ساحرة 
اه من شوية
مكاوى وخفق قلبه على ابتسامتها 
تمام حمد الله على سلامتها
هنا بضحك على احراجه منها 
الله يسلمك باى بقى
ما ان غادرت هنا من امامه حتى تنهد بشدة وقال 
يخربيت كده .. فى اييييه بقى .. ماانا كنت مقضيها لازم يعنى تسحرينى بضحكتك دى .. طب اعمل ايييه دلوقتى اقوم امشى انا يعنى ولا ايييه ماهو انا مش لازم اشوفها تانى كده هخسر صاحب عمرى .. يارب ماتقع يامكاوى ..

فى المساء فى ذلك القصر
كان القصر مزين بالورود والانوار والاثاث الجذاب
ويملاه كبار رجال الاعمال واصدقاء نيفين ووالدتها وسيدات المجتمع التى تعرفت عليهم فى وقت قصير ..
وانور الذى كان يقف على احر من الجمر ينتظر نيفين ان تنزل من غرفتها ..
اما فى غرفة نيفين
كانت غاضبة وتصرخ بقوة بعدم موافقتها النزول والاحتفال بعيد ميلادها ..
ساندى 
يابنتى حرام عليكى صوتى اتنبح يللا البسى بقى الناس عاوزين يحتفلوا معاكى امال هما جايين ليه
نيفين 
ماليش دعوة انا معزمتش حد
رانيا 
لا بقى انتى بجد بتستعبطى بعد كل اللى والدتك جهزته دا ومش عاوزة تحتفلى بعيد ميلادك
نيفين بزعيق 
انا حرة مش عاوزة اتهبب واحتفل بعيد ميلادى ايه بالعافية
والدتها وهى تدلف الى غرفتها 
لا يانيفين هانم مش بالعافية
لو سمحتم يابنات ممكن تستنوا برا ثوااانى بس
ما ان خرجت زميلات نيفين من الغرفة حتى نظرت لها والدتها بقوة وقالت 
انتى بتعملى معايا كده ليييييه
دا انا عاوزة اسعدك وافرحك نفسى اشوفك مبسوطة طول الوقت
مش عاوزة تنزلى عيد ميلادك لييييه مش دا اللى كنتى بتتمنى كل سنة نحتفل بيه ولو حتى فى النادى
دلوقتى انا بحتفل لك بيه فى القصر وعازمة لك اكبر ناس فى البلد
كل دا وبردو مش عاجبك ومش عاوزة تنزلى وهتكسفينى مع الناس
نيفين بسخرية 
انتى بتحتفلى بعيد ميلادى بفلوس ملك
كل الناس اللى تحت دى المفروض تيجى هنا لملك مش لينا
هتفضلى تتجاهلى الموضوع دا لحد امتى ايه لزمة التمثيلية السخفية القڈرة دى اللى انتى عايشاها ومعيشانا معاكى فيها
احنا عايشين فى بيت ملك وبنصرف من فلوسها
هنفضل كدا لحد امتى انا بدات اكره نفسى بجد
حرااااااام عليكى بقى كفاية
سعاد پغضب 
ملك .. ملك .. ملك .. انتى لو كنتى خاېفة عليها اووووى كدا مكنتيش وافقتى تاذيها متغلطيش وتحملينا احنا نتيجة غلطتك
بس دلوقتى انتى هتنزلى يانيفين بالذوق بالعافية هتنزلى
نيفين وهى تقترب من والدتها وتنظر بقوة فى عيونها 
لا بالعافية ليييه
عاوزانى انزل يامدام سعاد اقصد ياسعاد هانم
حاضر هنزل وهرسم الابتسامة المزيفة على وشى ومش هكسفك قدام البشوات اللى تحت بس افتكرى حاجة واحدة بس
الجشع اخرته وحشة اوووى
لم تتاثر سعاد بكلام نيفين وانما تركتها ترتدى ثيابها الشيك الراقية التى اختارتها بنفسها لتناسب ذلك الاحتفال وخرجت من غرفتها على شفتيها ابتسامة خبيثة لتلك المفاجاة التى ستخبرها بها حين نزولها من غرفتها ..
استيقظت ملك من نومها ببط شديد تتحسس بطنها برقة بالغة تتطمئن على البيبي من ان يكون اصابه مكروه بسبب انفعالها وصريخها ثم بدات تنظر بجميع انحاء الغرفة خاڤت ان تكون مازالت بغرفة مؤمن ولكنها تنهدت براحة شديدة عندما رات انها بغرفتها..
وضعت يدها على بطنها وبدات تبكى بشدة ثم نهضت من مكانها توضات وشرعت فى اداء فرضها وما ان سجدت حتى خارت قواها وبدات تبكى بكاء مرير وتدعى ربها بحړقة ..
يارب خرجنى من الضيقة اللى انا فيها دى يارب رجع لى حقى من اللى ظلمنى ولو كان مؤمن ميقصدش انه ياذينى ازرع حبه فى قلبى ولو كان يقصد ياذينى اهديه للطريق المستقيم
يارب انا تعبانة اوى ارحمنى يارب برحمتك ..
انهت صلاتها ومسحت دموعها وفتحت باب غرفتها ببط شديد وخرجت منها تنظر على غرفة مؤمن فوجدت انه ليس بالداخل بل ليس بالشقة باكملها ..
ملك بخجل 
شكلى زعلته منى اوووى ..
بس هو يستاهل عشان يعرف هو هبب ايه
مع انه يعنى كان حنين وطيب معايا بس بردو انا مش سهلة اوووى كدا وكويس انه مش هنا عشان اعمل اكل واتفرج على التليفزيون
اما فى القصر
بدا الجميع يهنيها بعيد ميلادها حتى اقترب منها انور 
كل سنة وانتى طيبة
نيفين باابتسامة صفرا 
ميرسي
انور بغيرة 
اييييه الفستان اللى انتى لبساه دا
نيفين بدهشة 
نعم .. وانت مالك انت
وبعدين دا انا فكرتك هتعاكسنى
ايييه عاوز تقنعنى ان شكلى وحش
انور باابتسامة حب 
ما عشان انتى زى القمر انا مش عاوز حد يشوفك كدا
نيفين 
تعرف انى