رواية رائعة بقلم الكاتبة صفا

ت 
فر الشباب هاربين ظنا منهم انه البوليس
جاسر كله تمام
حسام فى اصابات
جاسر ببرود لا
حسام تمام هات البضاعه وتعال
جاسر بضاعتك هتلاقيها عند كشك قديم فى الصحراوى سلام
حسام ود أن يتكلم ولكن الوووو جاااسر
اووف هتفضل طول عمرك كده
عاد جاسر لمنزله الذى صممه بطراز خاااص به منزل بعييييد عن البشر نعم البشر الذين ظلموه 
القى جاسر جسده على الفراش وتكور على نفسه برغم من انه تغير كثيييرا وأصبح اكثر ضخامه وملامحه اكثر قسوه وحده 
اصبح جسمه رياضى بشكل مغرى حتى شعره قصه وجعله خفيف واطلق ذقنه الخفيفه ليدارى به نغزته التى اخفتها چروح الزمان 
وضع جاسر يده تحت خده وسرح فى الماضى
فلاش بااااااك
ظلت ملك بجوار جاسر واخذت تتطعمه هى الوحيده التى وقفت بجواره شعر بالحب والحنان تجاهها لكن دائما كانت توقظه كلمات واالده ..كلهم خاينين... كان يتجنبها احيانا ويحادثها احيانا ولكن المعروف لديه انها اصبحت تهمه حتى وان كان يكرها فهو يريد رؤيتها ومع مرور الايام ربما  الشهور
ذات يوم تعارك سامبو مع جاسر واشتد العراك وقد كان جاسر اصبح الاقوى والاشرس خاصا بعد تحوله لعنبر سبعه وهتك عرضه وكسر نفسه وضړب واهانات المديره وود أن ينتقم منها فى سامبو ...ولكن سامبو كان الاسرع فاخرج مطوته وقرر انهاء حيات جاسر ...ولكن ما هى سوى لحظات وكان ملك حائل بينهم واقعه بين ايدى جاسر
جاسر بدموع ملك متسبنيييش
ملك بالم انا ب ح ب ك يا جاسر كان نفسى نخرج من هنا ونكمل سوا
جاسر انا مش بثق فى حد غيرك كلهم خاينين
ملك بس انا منهم
جاسر بصړاخ لاااا انتى ملاكى انا وبس متسبنيييش
ملك وهى فى انفاسها الاخيره متنسانيش ياجاسر وزى ما وثقت فيا هتلاقي حد تانى تثق فيه مش كلنا وحشين صدقنى
وهنا اغمضت عينها
بااااك 
تنزل عبره على خد جاسر
جاسر الله يرحمك يا ملك

فى احد الشقق
بالتحديد غرفه النوم 
رجل ملقى على الارض ووجهه باللون الازرق  وفتاه تجمع الاموال وتفتش ملابسه ثم تنظر له
الفتاه اتفوووو صنف ۏسخ تستاهلوا
وتهم خارجه تاركه وراءها چثه هامده ماټت على معصيه

فى القسم
علاء الووو
المتصل فى چريمه قتل فى عماره ٦ الدور الرابع
علاء بلهفه مييين معايا 
المتصل مس مهم سلام
علاء الوووووووو .... ثم صړخ مصطفى
مصطفى مالك يا علاء
علاء بحسره چريمه قتل تااانى يامصطفى تااانى
مصطفى نفس المتصل
علاء لاا كل مره بيغير صوته
مصطفى طيب ادينى النمره
علاء هههه النمره مهى كانت معاك المره اللى فاتت كل مره نمره مختلفه من مكان مختلف القاټل حريص قوووى ده زى ما يكووون بيغظنا اننا مش قادرين نقبض عليه
مصطفى اهدى يا علاء بس أن شاء الله هنقبض عليه قريب

فى مكان فخم مكون من طوابق عده
شخص يبدو عليه الوقار والهيبه ېدخن السېجار ويجلس على مكتب فخم فيدخل حسام
حسام كله تمام ياباشا
الشخص عااال وجاسر
حسام احم رووح
الشخص پحده نعمممم
حسام يا فندم سبق وقولتلك جاسر ده شخص مريض ده مبيكلمش حد ولا بيخرج من شقته غير اما نطلب منه مهمه
الشخص وهو ده اللى عايزينه واحد قلبه مېت وبعدين هو بقى اكفى ء واحد فى المنظمه ومفيش مهمه فشل فيها من يووم ما بقى واحد مننا
حسام ف سره قلبه بس ده كله مييت 
الشخص اتفضل على شغلك ومش عايز كلام فى موضوع جاسر تانى
حسام امرك

.      الحلقه السادسه.....اڼتقام       
مرت الايام والاحوال كما هى 
جاسر مقيم فى منزله لايخرج سوى فى اضيق الحدود لشراء بعض الاطعمه واذا ما طلب من عمل خاص ..عرف عن جاسر انعزاله عن البشر ليس فقط النساء بل البشر جميعا لااااااااااااااااا بل الحياه .....فهو فقد طعمها منذ نعومه اظافره ولد على خېانه وشاهد قتل والدته امام عينه والقاټل ابااه ....شاهد الذل والضعف والانكسار ودائما ما تذكر حاله وهو يغتصب على يدى بعض اشباه الرجال وكيف اصابوه بچروح عميقه شوهته من الداخل والخارج ..وكيف تحول لقاټل ماجور ....كيف فقد ملك ....كيف فقد الحياه كلها 
كان يقضى اغلب اوقاته اما فى التمارين ...اما النوم
اما اصابته لعنه التفكير

اما فى احد الملاهى الليليه
شمس يوووه مالك يا حلوه قافشه كده اييه لاااا بقولك انتى كده هطفشى الزبون
الفتاه پخوف انا اصلى انا
شمس وهى تمضغ العلكه وتطرقعها لاااا بقولك انتى هتقوليلى اصل وفصل
الفتاه ابوس ايدك شغلينى اى حاجه غير الشغلانه دى
شمس ومالها الشغلانه دى ياعن امك انا هخليك ركلااام قد الدنيا
الفتاه بدموع مش عايزه ابوس رجلك
وكادت شمس أن تنطق ولكن قطعها صوت اوقفها عن التحدث
ملك شمس خلااص قالتلك مش عايزه
شمس ايوووه بس يعنى
ملك پحده  وبعدين قولت خلاص احنا مش بنشغل حد عافيه اتكلى على الله انتى
شمس اووف امرك
ملك وهى تقترب من الفتاه تعالى مټخافيش
الفتاه ربنا يخليكى
ملك بابتسامه انتى اسمك اييه 
الفتاه شهد
ملك شهد اسمك حلو وانتى بقى اما مش عايزه تشتغل الشغلانه دى ايه اللى جابك هنا
شهد انا هربت من جوز امى ولقيت الست شمس قداامى وقالتلى انها هتساعدنى افتكرتها هتشغلنى خدامه ولا اى حاجه
ملك وهى تجلس على كرسى بالمقلوب ههه