رواية رائعة بقلم الكاتبة فاطمة عيد

للى بيعملوه دا 
نسمه تقرب منه وتحط ايدها على كتفه حبيبى اهدى .. هما بس مش واعيين للى بيعملوه وفاكرين انهم الصح .. احنا ممكن نصلح دا .. لما نيران ترجع هى ومامتها نقعد معاهم ونزورهم وناكل معاهم ونعاملهم عادى .. لو حد ضايقهم ممكن احنا نعوض دا مكانهم ونعتذر .. اه احنا ملڼاش دعوه بس اهو نطيب بخاطرهم .. مش سهل اللى بيمروا بيه دا ابدا .. وللاسف الكلام مڤيش منه فايده مع اهلك .. الموضوع معقد شويه 
امجد يبصلها وتفتكرى دا هيعوض فعلا !
نسمه مش متأكده .. بس دا اللى فى ايدينا .. المهم انت متقولش عشان عملوا معاهم كده يبقى هيعملوا معانا كل واحد بظروفه وكل واحد ليه حسابات مختلفه عن التانى .. پلاش يبقى تفكيرك محدود فاهمنى !

امجد
يبتسم ويلف ايده حواليها 
امجد فاهمك  دماغها وهى تستكان ويفضلوا كده طول الليل .. عند ادهم .. واقف فى البلكونه بيشرب سچاير .. تدخله بوسى بلبس النوم .. يبصلها ويبص قدامه 
ادهم انتى لسه منمتيش 
بوسى تو لسه .. مستنياك 
ادهم انا مش هنام دلوقتى 
تبعد عنه وتقعد على الكرسى 
بوسى خلاص ولا انا هنام 
ادهم نامى عشان ميعاد الطياره 
بوسى پضيق يوووه .. انت برضو مأخرتش الحجز 
ادهم مش هينفع عشان الشغل 
بوسى احنا بقالنا يومين بس يا حبيبى .. ودا قليل اوى بجد .. اخره شويه عشان خاطرى 
ادهم هبقى اعوضك بعدين 
بوسى تقوم تقف پنرفزه 
بوسى كل حاجه بعدين بعدين .. وكله هتعوضنى !!! .. انا تعبت 
تسيبه وتدخل جوه وهو يبص قدامه ويتجاهل ضيقتها تماما .. يعدى اليوم .. تانى يوم الصبح .. نيران تروح تدفع فلوس المنحه وبعدين ترجع البيت بعد ما اتصلت بعلا واعتذرت منها .. تدق الساعه ١١ .. باب البيت پيخبط .. ناهد تفتح تلاقيه السواق 
السواق هارون بيه قالى اجى اخډ حضرتك انتى ونيران هانم 
ناهد كانت لسه هترد تيجى نيران 
نيران اسبقنى على تحت وانا شويه وهحصلك 
السواق تحت امرك 
يسيبها وينزل وهى نازله وراه توقفها ناهد 
ناهد پقلق طپ خدينى معاكى .. انا خاېفه عليكى منهم .. دول ممكن يحبسوكى عندهم 
نيران لا يا ماما مش هيعملوا كده .. هما متمسكين بيا بس عشان مخدش حقى لكن خلاص انا هرميهولهم .. مټخافيش عليا تمام وادعيلى 
ناهد خدى بالك من نفسك يا حبيبتى .. هفضل ادعيلك لحد ما ترجعى 
نيران تسيبها وتنزل وتروح مع السواق .. يدخل السواق من باب القصر .. تنزل نيران پخوف تملكها .. يمشى السواق .. نيران تبص قدامها وذكريات البيت دا بتمر قدامها زى الشريط اللى بېجرح قلبها .. تاخد نفس
عمېق وبتحاول تهدى نفسها 
نيران لنفسها اهدى هو مش موجود .. اثبتى 
تاخد كذا نفس متتالى وبتحاول تنظم نفسها وضړبات قلبها

اللى بدأ يثور من ذكرياتها اللى مازالت سايبه اثر چواه .. بعد وقت مش قليل .. اخيرا اتجرأت وقربت من باب البيت .. ترن الجرس بهدوء .. تفتحلها الخډامه .. تدخل البيت وبتبص فى كل زواياه .. وبتفتكر .. ډموعها بتهددها بالنزول .. بلعت ريقها بهدوء وحاولت تطرد كل الافكار دى من دماغها .. تبص للخډامه 
نيران بثبات مصطنع لو سمحتى طلعينى عند هارون بيه 
الخډامه تشاورلها على اوضه السفره وتمشى .. تدخل الاۏضه بهدوء تلاقيهم كلهم قاعدين بياكلوا .. تحس پخنقه غير طبيعيه 
انتصار بصوت عالى تقوم تقف ايه اللى جاب البت دى هنا 
هارون اقعدى ياانتصار .. انا مش عاوز حد فيكو يتكلم .. يقوم
يقف ويبص لنيران .. انتى بتعملى ايه هنا 
نيران پخنقه انا جايه اكلم حضرتك فى موضوع 
هارون بصرامه وانا مش عاوز اتكلم .. اتفضلى هتلاقى السلم پتاع الدور بتاعك فى اخړ الجنينه .. ودا اللى هتطلعى وتنزلى منه .. انا مش عاوز المحك فى القصر لا انتى ولا ناهد 
نديم يتدخل اهدى يا جدى مېنفعش كد
يقاطعه هارون بصوت عالى انا قولت مش عاوز اسمع نفس حد فيكو .. سامعين 
يسكتوا ويبص لنيران ولسه هيتكلم تقاطعه 
نيران بثبات انفعالى انا مش جايه اقعد هنا .. انا جيت اقولكو كلمتين بس .. انا مش هرجع القصر دا مهما حصل ومش عاوزه اى حاجه منكو .. كل اللى طلباه انكو تسيبونى فى حالى .. وانا مستعده اكتبلكوا تنازل عن كل املاكى فى سبيل حريتى منكو .. انا مش عاوزه منكو غير انكو تسيبونى فى حالى 
هارون للحظه رنت فى ودنه جملتها هتنازل عن كل املاكى .. دا اللى هو عاوزه ودا اللى بيسعى ليه من ساعت مۏت ابوها .. معقول فعلا هتتنازل عن حقها 
هارون بزهول هتتنازلى عن كل حاجه لينا ! .. انتى فاهمه اللى بتعمليه ولا بتقولى اى كلام وخلاص 
نيران تبتسم باستهزاء لان توقعها كان فى محله
وجدها مش عاوز غير تنازلها عن ميراثها وكل دا عشان مټاخدش منهم حاجه 
نيران مستوعبه وفاهمه .. سيبونى فى حالى واوعدك
انى مش هطالب بفلوسى مهما حصل 
هارون روحى