رواية رائعة بقلم الكاتبة صفا
نفسك ومن جااسر
على الجانب الاخر
رجال البرت مسلحين بالكامل ويراقبوا حسن
شخص الو باشا بكره هيتم التنفيذ احنا مراقبين كويسه وتعليماتك هتتنفذ بالحرف
البرت بضحكه شيطانيه عظيييم
الحلقه خامسه والعشرون ...قتل
لمح جاسر طرف بجامته من احد خزائن المطبخ فاقترب بحزر وفتح الدرفه وتفاجى بجاسى وهى جالسه القرفصاء ومتكوره على نفسها فى تلك الدرفه الصغيره
جاسى پخوف انا خاېفه
جاسر وهو يمد يده كى يخرجها طيب تعالى بس ايه اللى حصل حاجه حصلت فى حد خۏفك
جاسى وقد اطمانت ااااااااااه
جاسر ايييه مااالك بس
جاسى انت معندكش ډم تسيبنى لنص الليل لوحدى انت واحد غير مسؤوله انا بكرهك انا عايزه اروح لانكل اااااااااه
جاسر انا اسف والله بس اصلى ... قاطعته جاسى
جاسر ههههههههه يابنتى انتى شبه البرص لو ردتلك ايدك هكسرها وبعدين قولت اسف
جاسى اسف يعنى ايييه اسف هااا ثم انت سايبنى من غير اكل يامحترم
جاسر وقد اندهش فهو يعلم انه لا يترك الثلاجه فارغه ابدا
جاسر بحسر مين شرب اللبن ده
جاسى وهى تصطنع البراءه وتهز كتفيها كنت جعانه
جاسر وهم بالجرى خلفها بقى انتى ياناموسه تاكلى كل ده انتى كده هتخربى بيتى وبعدين انا ... ولكنه توقف اثر سقوطه او تعرقله فى احد الاطباق الملقاه على الارض
جاسر وقد جلس وتربع وأصبح يخبط كف على الاخر ايه الفوضى دى انتى قلبتى البيت مقلب زباله
جاسى وانت صاحبها ههههههههه
جاسر بت تعالى هنا تنضفى الشقه زى مقلبتيها فاهمه
جاسى بشرط
جاسر كمان اتفضلى
جاسى ...
اما عند علاء
الفيله دى بتاع بسنت استحاله بسنت تكون بتاجر فى حاجه زى كده اكيد متورطه مش اكتر
علاء انا لازم اروح الفيله واتكلم معاها انا دلوقتي عرفت الحاله اللى كانت فيها
مصطفى قصدك انها بتتعاطى
علاء مش عارف انا مصدوووم انا لازم ألحقها لو حد عرف ممكن تروح فى داهيه
مصطفى انت رايح فيين
علاء حلحقها طبعا
اما عند حسن
حسن ها جاهزين
حسن يلا
نزل حسن ورجاله وما هى سوى لحظات كانوا داخل الفيله
اما رجال البرت
شخص يلا احنا هننزل
الشخص اخر يلا اى حد يوقف فى الطريق اقتله
الشخص تمام
اما فى الداخل
تجلس بسنت على احدى الكراسى وعينا منفوخه من الدموع وكانت تميل راسها تجاه الغرفه
وصل علاء الفيله بعد لحظات
علاء ياااارب ياترى انتى جوه يابسنت مكنتش اعرف انى ممكن ادمرك بالشكل ده انا والله بحبك بس خاېف عليكى منى انا خاېف اذيكى معايا انا واحد انخدعت انا لازم ألحقك
ولكن اوقفه صوت طلقات الړصاص فصړخ
بساااااااااااااانت
الحلقه السادسه والعشرون. ....اتهاام
اشترطت جاسى على ادهم أن ينظف معها الشقه وبالفعل بعد ساعات انت الشقه فى غايه النظافه كما كانت
جاسر ااااه بقى انتى تخلينى اسيق الارض انا معملتهاش وانا عايش لوحده
جاسى وهى تقفز لتكون بالقرب منه هههههه يلا بقى اشتغلت يعنى خسيت ما انت اهو شبهه طرزاان ولکمته فى ذراعه وقد برزت عضلاته من ذلك التيشرت الاسود الذى يرتديه
جاسر ااه يابت انتى تعالى هنا
وقفز عليها يكتف يداها واخذ فى للعب سويا حتى جاسر قد شعر انها جزء من روحه كم كانت مرحه وجميله كم عشق ضحكتها البريئه وشقاوتها
جاسر يلا بقى على اوضتك
جاسى بحزن انت خاارج
جاسر اه عندى معاد مهم
جاسى اوووف لا مش هتخرج بقى وتسيبنى
جاسر بت حلى عنى بقة وانا من بكره اشوفلك مربيه تقعد معاكى
جاسى على فكره انا مش صغير نا عندى ١٩ سنه والمفروض اقدم فى اولى جامعه
جاسر وينظر لها بطرف عينه لسه صغير ه انتى عارفه انا اكبر منك بقد اييه ١١ سنه
جاسى وايه يعني الفرق مش كبييير بابى اتجوز مامى وهز عنده ٣٥ وهى يدوب ٢١
جاسر قصدك ايييه
جاسى هااا ابدا المهم انك مش هتخرج
جاسر طيب وسعى عشان اخد دش واخرج
جاسى بقى كده
جاسر ايوووه وبعدين انتى هنا اختى الصغيره مفهوووم
جاسى.......
اما عند علاء
دخل الفيله فوجد بسنت مغمى عليها وبجوارها چثه لرجلين احداهما شاب ولكنه لم يتعرف على احد منهم
علاء پخوف بسنت فوووقى
بسنت ......
علاء بسنت ردى عليا
اخرج هاتفه واتصلى بالمشفى فورا
وبعد لحظات كانت الشرطه والاسعاف يملؤن المكان
علاء فى المستشفى
علاء يااارب لو جرالها حاجه مش هسامح نفسى
خرج الطبيب من الغرفه فجرى عليه علاء
علاء خير يادكتور
الدكتور حاله اغماء نتيجه تعرضها لصدمه عصبيه
علاء يعنى هى كويسه
الدكتور هى لسه مفقتش بس الحقيقه ...
علاء بنتباه فى اييه يادكتوور
الدكتور المريضه الظاهر انها كانت بتتعاطى شىء
علاء. انت بتقول ايييه
الدكتور استاذ علاء احنا عملنالها تحاليل وكل حاجه هتظهر بعد اذنك
شعر علاء أن الارض تلف بيه فارتمى على اقرب كرسى وقال
مستحييييل بسنت تكون مدمنه مستحييييل
وهنا اتى عليه مصطفى وكانت عليه علامات الحزن
علاء خير يامصطفى
مصطفى
