رواية رائعة بقلم الكاتبة سارة بركات
طبعا مستحيل اخاطر بحياتها بيقفل معاه اول مبيسمع صوت شهقتها يحيى بكدب فيروز اهدى مش انتى دى صدقنيفيروز بتفضل ټعيط وبتقول بعيط فيروز ممكن متكدبش عليا انا اعرفه ان دى انا انا قلبى حاسس يحيى بيلقى أن مفيش قدامه حل وانا هو كده كده لازم يقولها بيتنهد ويقول يحيى فيروز انتى معاكى حق بس مش معنى كده انى هسكت لا انا هشوف دكتور غيره بيسكت شويه. وبعدين يعنى حتى لو مفيش امل انا عايزك زى ما انتى فيروز بتمسح دموعها وبتقول فيروز لا يايحيى انا مش موافقه عليك يحيى بېتصدم من كلامها وهو كان مفكر أن هى كمان بتحبه يحيى انتى بتقول اى . اكيد لا انا مش هسيبك فيروز بترجع ټعيط وبتقول فيروز افهمنى يا يحيى انا مش هينفع اكون زوجه ولا ليك ولا لغيرك انا مش عايزه اظلمك معايا. انت.......بيقطعها يحيى ياستى انا موافق بظلمك برغم أنه مش هيكون ظلم ده يكون حلم وتحققفيروز لا يايحيى انت دلوقتي بتقول كده بس بعد شويه هتزهق منى يحيى لسه هيتكلم فيروز بتقول فيروز كفايه انا مش عايزه اسمع حاجه انا عايزه اروح شقة ماما يحيى لا مستحيل تمشى من هنا فيروز لا ونبى انا عايزه اروح بيتعصب يحيى وبيسبها ويمشي فى بيت عمر عمر ايسل فين ندى نايمه ياحبيبى عمر بمشاكسه طب اى ندى بابتسامه اى عمر تعالى نعمل مكرونه بالبشاميلندى پصدمه نعمل اكل عمر وهو بيضحك على شكلها عمر بهزر ياحبيبتيندى بابتسامه بجد بجد بس الباب بيخبط جامد ندى بتتفجع وترجع وره ندى مين ده عمر بستغراب مش عارف وبيطلع يفتح وهو بيشتم فى سره اللى بيخبط بيفتح الباب بيلقى يحيى متعصبيحيى ساعه علشان تفتح عمر بسخريه معلش ياباشه مكنتش اعرف انك جاى لو كنت عارف انك جاى كنت استنيتك قدام البابيحيى بيزقه ويدخل يحيى اقفل الباب وتعاله عايزك عمر بيقعد جانبه وبتجى ندى وتسلم عليه عمر مالك بقى فى اى يحيى بيحكلهم اللى حصل عمر سبها على راحتها لحد مترتاح بس وتعرف تفكر ندى لا طبعا البنت مننا بتكون عايزه احتواءيحيى يعني اعمل اى دلوقتيعمر خليك فى النص يحيى وندى ازاى عمر يعنى تسبها على راحتها بس تراقبهايحيى اممم صعب هى بتحس بيه ندى تبقى بتحبك ومتسبهاش يايحيىيحيى ........
