رواية رائعة بقلم الكاتبة نورهان رضا
هيرميه عليه تقى بصوت عالى رعد لا لا رعد مسمعش كلام تقى ورمى الحجر على دماغ فارس فالدم جه على وش تقى تقى لاء لاء لاء لاء رعد لاء لاء رعد فجاة مى هو لحس عقلك ولا ايه ياتقى
حتى وانتى بتحلمى بتحلمى بيه تقى بسم الله الرحمن الرحيم انا فين وبصت تقى على نفسها بسرعة مىانتى خلاص اتجننتى خلاص انتى مش اتصلتى بيا علشان اجى اقعد مع سيف علشان تروحي لرعد المستشفى جيت لاقيتك نايمة على الكرسى مردتش اصحيكى تقى بصيت لمى وعينها دمعت وقالتلها الحمد الله انا حلمت بكابوس مرعب اوى اوى اوى مى مټخافيش دا كابوس تقى الحمد الله انه كابوس وهما بتكلموا جرس الباب رن مى انا هفتح مى فتحت الباب وقالت اهو ياستى رعد اهو رعد دخل لاقى تقى جسمها بيتنفض من الړعب والخۏف رعد جرى عليها وحضنها وقالها مالك فيكى حاجة مى حلمت بحلم وحش فمن ساعة ما صحيت وهى بتنفض كدة تقى انت كويس صح وفين البنت اللى كانت معاك رعد قالها اهدى الاول وبعدين نتكلم تقى لا قولى رعد انا قدامك كويس اهو البنت لما خدتها فى العربية وانا بحطها على الكرسى ورجعت علشان اجيب تلفونى لاقيتها بتكلم حد وبتقوله تمام فعرفت ان وراها حاجة فركبت عربيتى وخليت السواق يقابلنى فى نص الطريق وركب هو العربية بدالى وهو وداها المستشفى ومعرفش عنها حاجه لحد دلوقتي تقى امال كنت فين دا كله رعد ياستى عندى ليكى خبر هيفرحك تقى ايه هو رعد مامتك النهارده بدات تستجيب للعلاج وهترجع قريبا تعيش وسطنا انا كنت عند والدتك فى المستشفى ولسه راجع تقى حضنت رعد بقوة وهى بټعيط من ړعب الحلم وقالتله الحمد الله الحمدلله ياارب الحمدلله رعد باستغراااب مالك مى ياسيدى ياسيدى هطلع انا لسيف تقى فضلت حاضنة رعد لفترة ورعد بيطبطب عليها تقى بصوت هادى وقالت رعد انا بحبك انا بحبك يارعد رعد بعد عن تقى وبصلها پصدمة وقالها بتقولى ايه تقى انا بحبك رعدقعدت فى الارض وقرس نفسه وقال اكيد انا مش بحلم صح تقى ضحكت
دى اتمنى ميحصلش حاجه من دى خالص بس حاسه ان قلبى مقبوض مش عارفه ليه خبط الباب دخلت مى مى رايحه فين تقى مردتش علشان سرحانة مى ايه اللى واخد عقلك يابنتى تقىايه مى بضحك بقولك رايحه فين تقى رعد عازمنى على العشا بره مى يسهلووا ياستى هتلبسى اى بقا رعد خبطت الباب ودخل رعد احم احم اتفضلى ياتقى تقى اى دا رعد دا فستان حطه رعد على السرير وخرج بسرعة مى بضحك مكسوف ولا ايه تقى قربت وفتحت الشنطه ولاقيته نفس الفستان الابيض اللى كانت بيه فى الحلم تقى بړعب رجعت خطوتين لورا وجسمها بيترعش مى فى اى يابنتى الفستان جميل اوى اوى مالك مړعوپة كده ليه اهدى تقى بتهتهه دا نفس الفستان اللى كنت فيه فى الحلم الۏحش مى اهدى انتى حلمتى بايه طيب تقى مش قادره اوصفلك كان ايه مى اهدى بس واحكيلى تقى قعدت على الكرسى وبدات تحكى لمى تقى بس وصحيت لما انتى جيتى صحيتينى رعد كان واقف على الباب. رعد بصوت كله حزن وانتى متخلية انى ممكن اسيبك حتى علشان يحصل فيكى اى حاجه من دول ونادا وقال تقى تقى بصيتله بحزن وقالت نعم رعد انتى عشق رعد ورعد من المستحيل انه يسيب حد يقرب من عشقه فاهمانى اهدى بقا ولو كان على الفستان اهو خده رعد ورماااه من الشباك وخبط بايده ودخل مسعد