رواية رائعة بقلم الكاتبة نورهان رضا
بدات بالنشر على كل القنواات الظابط افحص كاميرات المراقبة فى المستشفى الدكتور حالة كنزى خطړة جدا لازم نقل ډم لانها فقدت ډم كتير الممرضة خرجت من جوه وقالت محتاجين ډم بسرعة فارس حاضر حاضر خرج وبقى يلف زى المچنون على نوع الډم وملقاش رجع المستشفى وطلب من الممرضه تجيبه وهو هيدفعلها اى حاجه الممرضة للاسف اسامة دى نوع دمى اسحبى منى فارس شكرا يااسامة اسامة انا مش بساعدك انت دخل اسامة مع الممرضة ونقلوا الډم من اسامة بعد ساعة خرجت الممرضة من الاوضه فارس كنزى الممرضة للأسف المړيضة اتوفيت مقدرناش نعمل اى حاجه ڼزفت كتير جدا خرج اسامة وهو بيدمع ودخل اوضتة فارس
ياكنزى امين الشرطة دا شكله اټجنن خلاص فوق البنت ماټت فارس بيخبط راسه فى الحايطه وبيقوله مامتش انت متقولش كدة حبيبتى كنزى هنا اهى وهتيجى دلوقتي الظابط لا حول ولا قوة الا بالله فى بيت تقى رعد جه تقى قاعدة فى الارض وبتعيط رعد اهدى اهدى تقى پصدمة حبيبك كنزى ايوه هههههه اسامة اسووه اسامة متقوليش اسووه كنزى فى العمليات وهما بيعملوا العملية اسامة كان بيعيط ويقول قومى ياكنزى متسبنيش اسامة مش لدرجاتى يعني كنزى والله رعد اسيبكم تكملوا خناقتكم رعد قفل تقى كنزى واسامة رعد متستغربة ليه دايما بداية الحب بيكونوا اتنين مش طايقين بعض تقى يعني انت ماكنتش طايقنى يعني رعد لا تقى معنى كده ان دا مش حب للى بنا رعد لا هنبدا نكد ولا اى تقى نكد انا نكد رعد ياربى يابنتى حبنا حاجه نادرة كدة مش موجود زيها نادرة زيك كدة انتى مافيش منك اتنين تقى تبسمت رعد دلوقتي ورايا اخر مشوار وهرجع اخدك ونروح بيتنا ياتقى علشان سيف كل يوم يسالنى عليكى تقى رايح فين رعد لما اجى هقولك فى بيت عباس رعد دخل وقفل الباب عباس رعد رعد اظن سمعت الاخبار صاحبك ماټ وانت اللى فاضل وانا عرفت انك قتل اخويا علشان ميفضحش سرك بره لما عرف هو مراته من انك قتل الوزير وكان رايح يبلغ عباس كان لازم اضحى بواحد علشان نعرف نعيش رعد بتهزر معايا وفجاة جه صوت من الاوضه اللى عباس قافلها وش عباس جه الوان رعد لاحظ دا جرى رعد على الاوضه وفتحتها عباس اتمسمر مكانه
