رواية رائعة بقلم الكاتبة نورهان رضا

حلمى وفلوسى راحوا ضحكوا عليا بعد لما كلنا مع بعض عيش وملح رديت عليه وقولتله اى اللى حصل ومين ضحك عليك قالى سيد القط والفار خدوا كل فلوسى علشان يشترولى المصنع وضحكوا عليا وخدوا كل فلوسى وبدور عليهم من امبارح مش لاقيهم وسالت الناس عليهم اللى قالى مافيش حد بالاسم دا عايش هنا واللى
وصفتهم ليهم قالولى انهم اكبر محتالين فى البلد والبلد كلها بدور عليهم كل حاجه راحت ياام تقى ساعتها قولتلها استعوض ربنا واكيد خير وربنا هينتقم منهم بس ساعتها ابوكى مسمعش الكلام وكان كل يوم ينزل يدور عليهم وفى يوم راح ومرجعش وفضلت ادور عليه زى المچنونة وفى الاخر لاقيته چثة فى المشركة
روحت استلمتها ومن اليوم دا لا سمعت عن القط ولا الفار وخبيتك منهم لايذوكى تقى طبطب على مامتها لانها كانت بټعيط كنزى لو هو سيد القط ازاى غير اسمه وجاب الفلوس دي كلها منين اكيد سرقوا النااس كلها بقا ماما تقى بعد فترة من مۏت ابوكى فى وزير اټقتل فى ظروف غامضة وساعتها قالوا ان كل امواله وممتلكاته اتسرقت واتنهبت باسمائهم برضو كنزى ايوه انا كده فهمت ليه قصر ابو الحسن فى البدروم فيه مكتب عليه اسم وزير الدخلية احمد الهورنى يبقى هما للى قتلوه تقى ازاى يعني وهما لسه بره كده كنزى مسكت الورق وفتحته وقالت بصوت عالى اه ياولاد الكلب. تقى فى اى كنزى الورق دا عبارة عن محاضر واثبتات متجمعه عليهم من قتل وسړقة ونهب حتى دار ايتام الاطفال سرقوها تقى خدت الورق من ايد كنزى وبصيت للورق وقال ينهارى فى قصر عباس عباس جبت الورق زى ما اتفقنا ابو الحسن رماله الملف وقاله خد عباس مسك الملف لاقاه فاضى مسك فى رقبة ابو الحسن وقاله انت هتستهبل ياله ولا اى الملف فاضى ابو الحسن انت اټجننت انا جايب الورق بنفسى مسك ابو الحسن الملف ولاقاه فاضى وبقا زى المچنون وقال والله العظيم انا جايب الورق فيه عباس انت هتستهبل

امال هو فين ابو الحسن اه يابنت الكلب اكيد هى للى خدته عباس مين هى دى ابو الحسن البت اللي ضاحكة على ابنى عباس مسك رقبة وقال خلاص لو البت دى هى اللى خدته فعلا احنا انتهينا انت عارف انا قتل كام شخص علشان اجمع الادلة دى عارف عملت اى علشان امحيها من الوجود البنت دى لازم تتقتل فورا سامعنى ياابو الحسن ابو الحسن طلع مسدسه من جيبه وقال هيحصل وھتموت فى اللحظة دى فى بيت تقى كنزى انا همشى دلوقتي قبل ما فارس يرجع تقى خلى بالك من نفسك كنزى متقلقيش عليا تقى مسكت تلفونها واتصلت على رعد رعد الو عشقى تقى الو يارعد انت فين رعد انا فى الشركة تقى تعال بسرعه رعد فى حاجه تقى لما تيجى بعد شويه وصل رعد تقى اديته الملف وحكيتله كل حاجه مامتها قالتهالها رعد پغضب انا ابويا حرامى وقتال قتلة تقىاهدا يارعد مافيش داعى للڠضب لانه مش هيفيدنا احنا لازم نتاكد انهم فعلا سيد القط والفار لسه مانعرفش قعد رعد وبدا يفكر فى قصر ابو الحسن فارس اتصل على كنزى كنزى الو فارس ايوه ياروحي انتى فين كنزىليه فارس اممم واحشتينى جدا ممكن تيجي ارجوكى لانى جايبلك طقم الماس تحفه لفرحنا كنزى تمام جايه كنزى لنفسها جتك القرف فى شكلك وصلت كنزى القصر فارس بصى ياحبيبتي كنزى من غير نفس الله فارس عجبك ياحبيبتي كنزى اوى اوى ياحبيبى ابو الحسن وصل وداخل زى المچنون ومسك كنزى من شعرها وقالها فين الورق انطقى كنزى اااي شعرى ورق اى يامجنون الحقنى يافارس فارس قام زى المچنون ومسك ابو الحسن من رقبته وبيخنقه كنزى خلاص سيبه هتموته فارس سابه وجرى على كنزى قاومها وقالها انتى كويسة ياكنزى كنزى انا همشى ابو الحسن لا انتى هتمشى خالص ومسك المسډس وضړب طلقة فارس كنزى لا لا كنزى خدت الطلقة واترميت على الارض فارس جرى على كنزى ولاقى الډم على الارض فى كل حتة وكنزى مش بتنطق مسك المسډس وط خ ابو الحسن بالمسډس بكل الطلقات وهو بيقول لا حبيبتى لا لا وقع ابو الحسن على الارض وقال انا للى ربيتك وانت من دمى ومۏت على ايدك مش مسامحك ومااات فارس مهمهوش ابوه وجرى على كنزى وخدها وراح المستشفى وصل المستشفى وبقى زى المچنون فى المستشفى وبينادى باعلى صوت دكتور بسرعة طلع الدكتور
وحطوا كنزى على السرير الدكتور جهزوا اوضة العمليات بسرعة خدوا كنزى على اوضة العمليات وفارس واقف بره زى المچنون بيضرب راسه فى الحايطه فى قصر ابو الحسن دخل الطباخ لاقى ابو الحسن مېت على الارض اتفزع واتصل بالشرطة الشرطة جت وحاصرت القصر من جميع الجاهات وبدا التحقيق الصحافة